پای زینب(س) کوچه هارا یک به یک رد می کنیم

ما دمشقش را شبیه مشهد می کنیم

نوش جان دشمنش شلیک های نابمان

ای همه جان ها فدای خواهر اربابمان

ما به قصد پاسداری از حرم برخاستیم

بارها ما از خودش اذن شهادت خواستیم

جان سپردن در حرم یک افتخار دائمی ست

پس لباس ارتشی اینجا لباس خادمی ست

می شود فردا پر از لبخند گل ها سوریه

خط آهن می زنیم از کربلا تا سوریه

 

امروز برای شهدا وقت نداریم

ای داغ دل لاله تورا وقت نداریم

باحضرت شیطان سرمان گرم گناه است

ما بهر ملاقات خدا وقت نداریم

چون فرد مهمی شده نفس دغل ما

اندازه یک قبله دعا وقت نداریم

درکوفه تن غیرت ما خانه نشین است

بهر سفر کرب و بلا وقت نداریم

هرچند که خوب است شهیدانه بمیریم

خوب است ولی حیف که ما وقت نداریم

بارها و بارها گرمایی را در وجودت حس کرده ای و ندانسته ای از کجاست وچگونه آمده است و چرا تا نام حسین (ع)می آید،سیل اشک راه گونه ات را می گیرد و بر خاک فراق می افتد؟

برایت می گویم :«ان لقتل الحسین حراره فی قلوب المؤمنین لاتبرد ابدا»

حب حسین(ع)در قلوب مؤمنان آتشی است که تا زمین به گرد خورشید می چرخد شعله ور خواهد ماند، درهمین نزدیکی،جمعی از اهالی این کره خاکی یاد گمنامی مادرم فاطمه(س)را کرده اند و اقتدا به شهیدان راهش…